ارتینگ روش عمقی یا همان چاه ارت یکی از متداول‌ترین و مطمئن‌ترین روش‌های اجرای سیستم ارتینگ است که با حفر چاه در عمق زمین و قرار دادن الکترودهای مخصوص، مقاومت الکتریکی زمین را کاهش داده و مسیر ایمنی برای تخلیه جریان‌های نشتی و اضافه ولتاژ فراهم می‌کند. هدف اصلی این سیستم، حفاظت از تجهیزات الکتریکی، دکل‌های مخابراتی، تأسیسات صنعتی و همچنین تامین ایمنی جانی افراد در برابر برق‌گرفتگی و اضافه جریان‌ها است.

در این روش، معمولاً چاهی با عمق ۶ تا ۱۰ متر (بسته به نوع خاک و شرایط جغرافیایی) حفر می‌شود. داخل چاه الکترودهایی از جنس مس خالص یا مس با روکش ویژه قرار داده شده و اطراف آن با مواد کاهنده مقاومت زمین مانند بنتونیت، خاک ذغال و نمک پر می‌شود تا رسانایی الکتریکی خاک افزایش یابد. سپس اتصال الکترودها به سیستم ارتینگ توسط کابل‌های مسی و جوش احتراقی یا اتصالات مکانیکی انجام می‌شود.

از مهم‌ترین مزایای روش عمقی می‌توان به کاهش چشمگیر مقاومت الکتریکی، دوام طولانی‌مدت، کارایی بالا در زمین‌های خشک یا کم‌رطوبت و قابلیت اطمینان بالا اشاره کرد. این روش به‌ویژه برای مناطق شهری، صنعتی و مکان‌هایی که به دلیل فضای محدود امکان اجرای ارت سطحی وجود ندارد، گزینه‌ای ایده‌آل محسوب می‌شود.

به طور کلی، اجرای صحیح چاه ارت در روش عمقی، نقش بسیار مهمی در افزایش ایمنی و پایداری شبکه‌های برق و مخابراتی دارد و یکی از ضروری‌ترین اقدامات حفاظتی در پروژه‌های ساختمانی، مخابراتی و صنعتی به شمار می‌رود.